Polski
Surah Abasa ( He frowned ) - Aya count 42
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ ﴿١﴾
Zachmurzył się i odwrócił,
أَن جَآءَهُ ٱلْأَعْمَىٰ ﴿٢﴾
Bo przyszedł do niego niewidomy.
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ ﴿٣﴾
Skąd możesz wiedzieć? może on się oczyści
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكْرَىٰٓ ﴿٤﴾
Albo pomyśli o napomnieniu i to przypomnienie przyniesie mu korzyść.
أَمَّا مَنِ ٱسْتَغْنَىٰ ﴿٥﴾
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ ﴿٦﴾
To ty się nim interesujesz;
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ ﴿٧﴾
A mało się troszczysz o to, iż on się nie oczyszcza.
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسْعَىٰ ﴿٨﴾
Lecz od tego, kto przychodzi do ciebie przepełniony gorliwością
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ ﴿١٠﴾
كَلَّآ إِنَّهَا تَذْكِرَةٌۭ ﴿١١﴾
Ależ nie! To jest przecież napomnienie;
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ ﴿١٢﴾
- I kto zechce; to je sobie przypomni! -
فِى صُحُفٍۢ مُّكَرَّمَةٍۢ ﴿١٣﴾
Ono jest na czcigodnych kartach,
مَّرْفُوعَةٍۢ مُّطَهَّرَةٍۭ ﴿١٤﴾
Wyniosłych i oczyszczonych
كِرَامٍۭ بَرَرَةٍۢ ﴿١٦﴾
Szlachetnych, sprawiedliwych.
قُتِلَ ٱلْإِنسَٰنُ مَآ أَكْفَرَهُۥ ﴿١٧﴾
Niech zginie człowiek! Jakże on jest niewdzięczny!
مِنْ أَىِّ شَىْءٍ خَلَقَهُۥ ﴿١٨﴾
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ ﴿١٩﴾
On go stworzył z kropli spermy i wyznaczył jego los;
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ ﴿٢٠﴾
następnie uczynił jego drogę łatwą.
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقْبَرَهُۥ ﴿٢١﴾
Potem On sprowadza jego śmierć i każe pochować go w grobie.
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ ﴿٢٢﴾
Potem On wskrzesi go, kiedy zechce.
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَآ أَمَرَهُۥ ﴿٢٣﴾
Ależ nie! On nie wypełnia tego, co Bóg mu nakazał.
فَلْيَنظُرِ ٱلْإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ ﴿٢٤﴾
Niech spojrzy człowiek na swe pożywienie!
أَنَّا صَبَبْنَا ٱلْمَآءَ صَبًّۭا ﴿٢٥﴾
Jak wylaliśmy wodę obficie,
ثُمَّ شَقَقْنَا ٱلْأَرْضَ شَقًّۭا ﴿٢٦﴾
Potem spowodowaliśmy popękanie ziemi
فَأَنۢبَتْنَا فِيهَا حَبًّۭا ﴿٢٧﴾
I sprawiliśmy, iż wyrosły na niej ziarna,
وَعِنَبًۭا وَقَضْبًۭا ﴿٢٨﴾
Winna latorośl i trzcina cukrowa,
وَزَيْتُونًۭا وَنَخْلًۭا ﴿٢٩﴾
Drzewa oliwne i drzewa palmowe,
وَحَدَآئِقَ غُلْبًۭا ﴿٣٠﴾
وَفَٰكِهَةًۭ وَأَبًّۭا ﴿٣١﴾
مَّتَٰعًۭا لَّكُمْ وَلِأَنْعَٰمِكُمْ ﴿٣٢﴾
- to na używanie dla was i dla waszych trzód.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ ﴿٣٣﴾
A kiedy przyjdzie huk ogłuszający,
يَوْمَ يَفِرُّ ٱلْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿٣٤﴾
W tym Dniu, kiedy człowiek będzie uciekał od swego brata,
وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ ﴿٣٥﴾
Od swojej matki i od swojego ojca,
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ ﴿٣٦﴾
Od swojej towarzyszki i od swoich synów
لِكُلِّ ٱمْرِئٍۢ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍۢ شَأْنٌۭ يُغْنِيهِ ﴿٣٧﴾
- tego Dnia każdy człowiek będzie zajęty tylko swoją sprawą!
وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۢ مُّسْفِرَةٌۭ ﴿٣٨﴾
Tego Dnia będą twarze jaśniejące,
ضَاحِكَةٌۭ مُّسْتَبْشِرَةٌۭ ﴿٣٩﴾
Uśmiechnięte i rozradowane.
وَوُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌۭ ﴿٤٠﴾
Tego Dnia będą twarze pokryte pyłem,
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿٤١﴾
أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلْكَفَرَةُ ٱلْفَجَرَةُ ﴿٤٢﴾
Ci zaś to niewierni i rozpustnicy.